9 november 1985: Hans Kok vermoord Hans Kok kwam als Amsterdamse kraker in botsing met de politie na een ontruimingsactie in de Dr. Schaepmanstraat in de Staatsliedenbuurt. Onder nog steeds onopgehelderde omstandigheden stierf hij op 25 oktober 1985 in zijn cel. Voor demonstranten in Milaan was het duidelijk. Toen het bericht van de moord de wereld over ging, demonstreerde zij met een spandoek. 'Hans Kok assassinato dallo stato'.
Een schande dat voor deze HELD nog geen enkel monument bestaat in het Westerpark! Misschien kunnen ze die domme beelden in de straat die van het Limburgstirumplein naar de stadsdeelbrug loopt omsmelten!
Of het een moord of tragisch ongeluk was zullen we nooit zeker weten. Wat wel zeker was, is dat kraker Hans Kok stierf in een politiecel, na zijn arrestatie in de Schaepmanstraat.
Begin jaren zeventig liep het aantal inwoners terug in de Staatsliedenbuurt. Het merendeel van de huizen was bouwvallig. Maar huiseigenaren deden niets om hun huizen op te knappen. De gemeente wilde grote delen van de Staatsliedenbuurt slopen. Daar zou dan dure nieuwbouw voor in de plaats komen. Maar daar kwam weinig van terecht. Vaak stonden huizen heel lang leeg.
Krakers zijn er toen gaan wonen. Zij kwamen in verzet tegen de plannen van de gemeente. Veel bewoners moesten namelijk hun huis uit omdat het zogenaamd zou worden gesloopt. Maar dat slopen duurde soms nog wel tien jaar! En in de tussentijd stonden de huizen leeg. Terwijl heel veel mensen op zoek waren naar een huis. De krakers vonden dit schandalig. Die huizen konden best worden opgeknapt. Daarom kraakten ze die leegstaande huizen. Maar ook scholen en bedrijfspanden.
Soms kwam de politie naar een kraakpand om de krakers te ontruimen. Maar de krakers gaven het niet zomaar op. Dan werd er gevochten op straat. In de krant en op tv hadden ze het over de krakersrellen. De politie kwam met bussen vol met politiemensen. Vaak werden ontruimde woningen onmiddellijk opnieuw gekraakt. De bewoners in de Staatsliedenbuurt waren blij met de krakers. Want de krakers knapten de huizen op. En ze kwamen op voor de buurt.
Een monument voor Hans Kok lijkt me logisch. De buurt is mede door de inzet van Hans uiteindelijk een van de leukste buurten van Amsterdam geworden. Hans was een jongen met idealen! Die in het geheim 's nachts begraven werd!
Hans Kok (9 augustus 1962 25 oktober 1985) overleed op 23-jarige leeftijd onder onopgehelderde omstandigheden in een Amsterdamse politiecel. Kok werd geboren te IJmuiden en woonde vervolgens in Zaandam en in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt. Hij was basgitarist in de punkband Lol en de Ellendelingen.
Kraker Lex was zanger van deze band. Toen de gekraakte woning van Lex' zwangere vriendin Petra op 24 oktober 1985 werd ontruimd omdat er sprake zou zijn van "huurschuld", werd het pand herbezet.
's Avonds werd de woning opnieuw ontruimd; de herbezetters, onder wie Kok, werden gearresteerd. Ze werden overgebracht naar het Amsterdamse hoofdbureau van politie en daar ingesloten, aanvankelijk in een grote ruimte, en later in afzonderlijke cellen.
Kok werd om elf uur 's avonds opgehaald voor verhoor. Hij kon toen nauwelijks op zijn benen staan en maakte een suffe en afwezige indruk. Na verhoor en het maken van een polaroidfoto werd hij naar cel B26 gebracht.
De volgende dag werd 's middags om half twee "ontdekt" dat Kok in zijn cel was overleden.
's Nachts zouden andere gevangenen hem nog My way hebben horen zingen. Zijn ontbijt had hij niet opgegeten. In het sectierapport wordt als doodsoorzaak longontsteking opgegeven. Hij zou rond tien uur 's ochtends zijn overleden.
Kok werd in de nacht van 28 op 29 oktober begraven op begraafplaats Duinhof te IJmuiden. Tot het ongebruikelijk tijdstip was besloten omdat de autoriteiten bang waren voor rellen.
Hoewel het overlijden van Kok driemaal officieel is onderzocht, zijn de omstandigheden waaronder hij stierf nimmer opgehelderd.
Zanger Joop Visser schreef en zong naar aanleiding van het overlijden een protestlied; Heb je het al gehoord, ze hebben Kok gestorven.
Hoewel het overlijden van Kok driemaal officieel is onderzocht, zijn de omstandigheden waaronder hij stierf nimmer opgehelderd.
Onderzoek naar de dood van Hans Kok is van het begin af aan tegengewerkt door de autoriteiten. Men probeerde de zaak liever in de doofpot te stoppen. Volgens mij was het zoals in de film Advocaat van de Hanen te zien valt en injecteerde het in paniek geraakte bewakingspersoneel van de smeris Hans met een flinke dosis heroïne om de ware doodsoorzaak te verhullen.
Dat de autoriteiten Hans Kok na zijn arrestatie aan zijn lot hebben overgelaten is geen nieuws, dat de autoriteiten er alles aan gedaan hebben dat in de doofpot te stoppen evenmin. Dat ze hem na zijn dood heroine hebben ingespoten is zeer aannemelijk en blijft schandalig. Dat was voor mij het breekpunt om elk vertrouwen in autoriteiten en politici definitief te verliezen. En ze hebben tot op heden niets gedaan om dit te herstellen!
Barbara Den Uyl maakte er in 1985 de krakersfilm Waar de Ratten Koning zijn over. Ook in haar documentaire In Naam der Wet uit 1991 reconstrueerd Barbara Den Uyl de gebeurtenis.
Talloze punkbands en punkdichteressen namen Hans op in hun repertoire.
Remco Campert schreef een emotioneel gedicht over Hans Kok.
Natascha Gerson beschrijft de moord in haar roman Plaatstaal.
AF.Th. van der Heijden wijdt er zijn verfilmde boek Advocaat van de Hanen aan.
Toch moet er, bij voorkeur in de Schaepmanstraat een ding komen om te herdenken dat de gitarist van de punkgroep Terreur Hans Kok hier op 25-10-1985 met zeventien andere krakers op zeer gewelddadige wijze uit een woning werd weggesleept. Als enige kon Hans het niet navertellen omdat hij in een politiecel was overleden. Pas na de dood van Hans Kok bleek hoe er door de smeris werd omgegaan met gevangen genomen krakers. En weten we dat ook politieke en andere autoriteiten gewoon niet te vertrouwen zijn. Toen niet en ook nu niet!
